Το παρόν στην συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου έδωσε και ο Ξενοφών Βεργίνης κάνοντας λόγο για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα.

“Εδώ συζητάμε για δύο πράγματα το ένα είναι το δικαίωμα της κυριότητας και το άλλο είναι το δικαίωμα του χαρακτηρισμού.

Το λέω δικαίωμα γιατί πράγματι ο ιδιώτης θέλει να χαρακτηριστεί το κτήμα το οποίο καλλιεργούσε και αποδεικνύεται ακόμα και από τα υπολείμματα έστω από τους ορθοφωτοχάρτες από το 1945-46-47 ανεξάρτητα αν το επεκτείνουμε μέχρι το 2021.

Αποδεικνύεται πως είναι καλλιεργήσιμο το κλίμα του.

Τώρα εάν δεν είναι δασικό έχει καλώς, εάν όμως είναι δασικό και έχει χαρακτηριστεί, είτε του δώσετε το δικαίωμα της κυριότητας ή όχι,  έχει ουσιαστικά χάσει το κτήμα του καθώς παύει να είναι οικονομικό αγαθό.

Δεν συζητιέται εάν είναι ιδιωτικά ή δημόσια τα κτήματα στη Λευκάδα, είναι γνωστό ότι όλοι οι νόμοι και κυρίως από το 1888, το γνωστό βασιλικό διάταγμα ΨΨΣΓ όλα ανήκουν στους ιδιώτες και τους δήμους και η κυριότητά είναι εκεί και αυτό το πράγμα δεν συζητιέται.

Εάν τώρα η κυριότητα είναι με βάση τίτλους η χρησικτησία, οι τίτλοι είναι άμεσα αποδεκτή, η χρησικτησία σύμφωνα με τα ψηφίσματα και το νόμο το 1884 αναγνωρίζεται τίτλος.

Το πρόβλημά μας είναι να μην έχει χαρακτηριστεί δασικό αυτό το οποίο καλλιεργούνταν πριν και σε αυτό δεν μπορεί το δημόσιο να έχει παρέμβαση εάν ήταν δασικό ή αν δεν ήταν, γιατί πρέπει να πάρει τους φωτοχάρτες του 1945 και 47 πόσο μάλλον και αργότερα.

Όμως όταν εσείς λέτε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας δεν αναιρεί το δασικό και εδώ είναι το πρόβλημα.

Άρα λοιπόν το δημόσιο δεν πρέπει να παρεμβαίνει στο θέμα για το πού ανήκει η κυριότητά, καθώς ανήκει στους δήμους και τους ιδιώτες.

Τώρα εάν ο ιδιώτης δεν έχει τίτλο μπορεί να έχει χρησικτησία, εάν όμως δεν έχει τίποτα από τα δύο, δεν μπορεί αόριστα να πηγαίνει και να διεκδικεί.

Αν τον καταλάβει καταλαμβάνει έναν χώρο που ανήκει στους δήμους. Βεβαίως εάν οι δήμοι ταυτίζονται με το δημόσιο για εμένα είναι ένα θέμα, όμως δεν ταυτίζονται, ανήκει στο δήμο Λευκάδος δεν θα ανήκει στο ευρύτερο Δημόσιο.

Επαναλαμβάνω,  το δεύτερο σημαντικό είναι το ποιο χαρακτηρίζεται δασικό και στη συνέχεια παραπέμπεται σε επιτροπές, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο πρέπει να παραπέμπεται εκεί αφού βασικά πρέπει να χαρακτηριστούν όλα εκείνα τα κτήματα πού υπάρχουν ειδικά αγροτικά μητρώα και ιδιαιτέρως αμπελουργικά και ελαιουργικά με το νόμο 98 άρθρο 3 και 2 ιδιαίτερος παράγραφος 7 και 9 που πράγματι χαρακτηρίζονται ότι δεν είναι δασικά.

Άρα πρέπει να ληφθεί πολύ βασικά υπόψιν ότι όπου υπάρχουν ενδείξεις και υπολείμματα αμπελοκαλλιέργειας, ελαιοκαλλιέργειας αναβαθμίσεις όλα αυτά φανερώνουν ότι δεν είναι δασικά και αυτό αποδεικνύεται από τους ορθοφωτοχάρτες.

Το ζήτημα αυτό είχα χειριστεί όταν ήμουν πρόεδρος στον ΟΠΕΚΕΠΕ και έχει κατοχυρωθεί με ορισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επαναλαμβάνω πως το Υπουργείο πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να αποβάλει το αγροτικό κτηματολόγιο γιατί βάσει αυτού γίνονται οι πληρωμές του ΟΣΔΕ και θα πρέπει και αυτό να αναθεωρηθεί.

Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο συζητάμε για το δικαίωμα της ιδιοκτησίας δεν υπάρχει αυτό ως συζήτηση και αυτό το Υπουργείο πρέπει να το καταλάβει.

Είτε θα είναι στο δήμο είτε στον ιδιώτη. Εάν έχει κάποιο τίτλο για το οποίο το κατέχει, είτε μέσω χρησικτησίας τότε έχει το δικαίωμα. Εάν δεν έχει τίποτα από όλα αυτά θα είναι καταπατητής. Εάν όμως και πάλι είναι καταπατητής και τα μέτρα 25 χρόνια το έχει βάση χρησικτησίας, άρα το πρόβλημα για μένα είναι το πρόβλημά χαρακτηρισμού του κτήματος αν είναι δασικό ή όχι εκεί πρέπει να σκύψω το υπουργείο.

Πηγή: https://prismaradio.gr